Macerat olejowy z liści morszczynu pęcherzykowatego – Bladderwrack (Fucus Vesiculosus)

Morszczyn pęcherzykowaty jest glonem występującym w zimnych, słonych wodach. Można go spotkać w północnej części Atlantyku, w Oceanie Arktycznym i w Morzu Białym, ale też w Bałtyku. Ma on szerokie zastosowanie zarówno kulinarne, jak i lecznicze. Jest składnikiem kosmetyków oraz suplementów diety. Blasserwrack zawiera potas, sód, magnez, mangan, miedź, siarkę, chlor, brom, a także bardzo cenne polisacharydy. Jest również ważnym źródłem jodu. Jego regularne stosowanie pozwala uzupełnić niedobory tego pierwiastka. Jod jest niezbędny w toku produkcji hormonów tarczycowych, dlatego jego zbyt niski poziom niesie poważne konsekwencje zdrowotne. Prowadzi m.in. do niedoczynności tarczycy, do powstania wola, spowalnia metabolizm, a u dzieci upośledza rozwój i wzrost.

Korzeń imbiru lekarskiego (Zingiber officinale)

Imbir lekarski występował niegdyś powszechnie na terenie całej Azji, skąd dotarł do Afryki, do basenu Morza Śródziemnego, a nawet na Karaiby. Obecnie nie występuje już dziko, jest jednak popularną rośliną uprawną. Młode kłącza można spożywać podobnie jak warzywa, starsze traktowane są jako przyprawa. Imbir lekarski wykazuje również rozległe właściwości prozdrowotne. Zawiera wit. A, C, D, E, K oraz wit. z grupy B, magnez, wapń, żelazo, potas, sód, cynk, fosfor, mangan, miedź i selen, a także kamfen, cyneol, limonen, linalol i geraniol. Dzięki takiemu koktajlowi substancji aktywnych imbir lekarski znajduje zastosowanie jako składnik leków i suplementów diety. Wzmacnia układ odpornościowy, wspiera funkcjonowanie dróg oddechowych, działa rozgrzewająco i przeciwbólowo. Zaledwie kilka lat temu naukowcy z Shiraz University of Medical Science w Iranie odkryli również, że suplementacja imbiru obniża TSH i łagodzi odczuwalne objawy niedoczynności tarczycy.

Ekstrakt z liści pokrzywy indyjskiej (Coleus forskohlii)

Pokrzywa indyjska rośnie w tropikalnych lasach Azji, Afryki i Ameryki Południowej. Od tysiącleci jest stosowana jako środek leczniczy. Pomaga uwolnić się od problemów z układem pokarmowym i moczowym, ma też działanie przeciwbólowe. Na uwagę zasługuje obecność w pokrzywie indyjskiej unikatowego zestawu substancji czynnych, do których należą olejki eteryczne oraz substancje o tak egzotycznych dla laika nazwach, jak α-amyryny, β-sitosterol, α-cedrol, kwas betulinowy czy diterpenoidy. To dzięki nim pokrzywa indyjska stymuluje działanie enzymów, mających wpływ na wiele procesów metabolicznych w ludzkim organizmie. Macerat z pokrzywy indyjskiej wyrównuje poziom hormonów tarczycy i wspomaga prawidłowe funkcjonowanie tego gruczołu. Działa przy tym, jak inteligentny lekarz: obniża to, co za wysokie i podnosi to, co za niskie, zatem może być bezpiecznie stosowany tak przez osoby z niedoczynnością, jak i z nadczynnością tarczycy.

Korzeń witani ospałej – ashwagandhy (Withania somnifera)

Witania ospała powszechnie znana jest raczej pod jedną ze swoich zwyczajowych nazw, czyli ashwagandha. Występuje w Azji a w mniejszej ilości również w Afryce oraz w południowej Europie. Stanowi jedną z podstawowych roślin wykorzystywanych w ajurwedzie – najstarszym na świecie systemie leczniczym rodem z Indii, którego głównym założeniem jest postrzeganie istotny ludzkiej jako całości złożonej z ciała, umysłu i ducha. Nie sposób wymienić wszystkie substancje czynne zawarte w witani ospałej, ponieważ jest ich ponad 80. Do najważniejszych zaliczyć należy flawonoidy, alkaloidy, saponiny, kumaryny oraz witanolidy. Jako jeden z najsilniejszych adaptogenów, ashwagandha wykazuje silny, korzystny wpływ w zasadzie na każdy organ w ludzkim ciele, a także na naszą kondycję psychiczną. Naukowcy z National Research Centre w Egipcie udowodnili, że spożywanie ekstraktu z korzenia witani ospałej powoduje wzrost poziomu T3 i T4 przy jednoczesnym obniżeniu stężenia TSH, dlatego jej suplementacja jest szczególnie korzystna w przypadku osób z niedoczynnością tarczycy.